Björn Borg
Aan het eind van vorig schooljaar was ik even in vertwijfeling. Mijn schoolcarrière stagneerde hevig en de sleur van een dramatisch slechte opleiding ontnam mij het plezier dat ik altijd had ik het lesgeven van kleine kinderen. Ik overwoog daarom na het behalen van mijn diploma te stoppen met lesgeven, in ieder geval tijdelijk. Aan het einde van de zomervakantie was van deze overweging weinig meer over. Nu ik al zeven weken lang mijn eigen groep heb is van deze overweging helemaal niks meer over.
Mijn klas is een verzameling vrolijke, stiekeme, hyperactieve, slimme, domme, brutale kinderen die al een aantal leerkrachten bij mij op school een bezoek aan de psychiater heeft bezorgd. Zeg maar allemaal mannetjes die nu zijn wat ik 12 jaar geleden was. Een gesprek tussen Dibiagio en Elvir:
- Ik ga vanmiddag broodje gezond met kapot veel sambal halen!
Ik ga 2 kebab en KFC halen!
- Eh! Heb je Björn Borg?
Ja man. Ik heb kapotveel Björn Borg!
- Ik ook man. Mo-tje heeft Zeeman. Hahaha. (Mo-tje hoort het en doet een raar dansje terwijl hij aan zijn boxershort trekt)
Haha. Maar bij markt hebben ze nu nu geen Björn Borg meer he... Alleen Giovani ofzo...
- Ik haal Björn Borg niet bij de markt.
Nee ik ook niet. Meester Bram heeft u ook Björn Borg?
Nee.
- Waarom?
Kom op jongens, doe je gymkleren aan. Meester Ronald wacht op jullie!
Is goed meester.
Deze kinderen maken mij oprecht gelukkig. Terwijl men zich druk maakt over belangrijke zaken, marketingplannen, olierampen, ware liefde, drugsverslavingen of borstvergrotingen sta ik via hun midden in het leven. Kinderen leven en doen wat ze willen. Zij doen wat wij niet kunnen. Waarom ben ik volwassen geworden?
Nekkie
nekkie ik kom contra uit me bekkie:
BeantwoordenVerwijderenIk voel me nog steeds 12.. er valt niks op te rijmen dat ik 18 nooit haal, blijf brutaal
en ontken meermaals wat ik op me hals haal, in het nederlands en in de franslandsetaal, comme je suis bu de trop l'ale.
alleen wat fijn toen we 16 werden.. prompt had ik een opener in me hand, ontklipte ik blikjes* ontpopte ik doppen en was het de eerste paar keer magisch als ik vroeg: mag ik de opener even van je?
en toen werden we 18! ik weet nog de eerste keer dat ik me 2de jonkoe opstak in de 3de coffeeshop, een nieuwe era brak aan en we wisten het allemaal zeker, this is the life!..
maar op een gegeven moment zijn we dan 21, 22, 23, en begin je de boodschap van pete philly te begrijpen met "haven't you noticed how time flies?" en waar we leven in het verleden van de toekomst, durven we daar nu opeens een kritischer kijkje naar te nemen; we worden 30 en settlen, 40 en blikken al stiekum terug, rond ons 50ste worden die blikken heviger en heviger en net als toen je 16 werd, ga je van de ene blik naar de andere* om je kindertijd te herleven en dan!
zonder dat je ook maar de kans krijgt het te beseffen, bereik je je 65ste levensjaar, kijk je terug op het verleden, en blik je op de toekomst als de dag dat je voor het eerst bewust werd van "de wereld" en voel je je weer 12..
afijn, Meester Bram, zo zie ik dat en daarom, waarom heb je geen Björn Borg?;)
Shit is duur man.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt inderdaad gelijk hoe weinig je op dat moment realiseerde hoe leuk het was om kind te zijn! Maar goed, er is niets meer aan te doen dan genieten van het heden.
BeantwoordenVerwijderenNaar het verleden kijken kan een bron van plezier zijn maar met wanhoop terugkijken kan ook voor narigheid zorgen.
O zo.
BeantwoordenVerwijderen